Waarom worden er nieuwe soorten gevormd? 

De vorming van een nieuwe soort is vaak een gevolg van het feit dat groepen onder hen niet meer met elkaar paren:

ofwel omdat ze door uiteenlopende aanpassingen al te ver uit elkaar zijn ge­groeid;

ofwel omdat ze worden gescheiden van soortgenoten door een geografische hindernis.

Voorbeelden van geografische hindernissen zijn rivieren en bergen. In uitzonder­lijke omstandigheden (bv. de rivier staat droog) of door tussenkomst van de mens (bv. een plant tijdens een reis meenemen naar huis) kunnen sommige exemplaren deze hindernissen overwinnen. Ze kunnen dan een nieuwe populatie vormen, die door zich aan te passen aan de gewijzigde omgeving na 300 000 generaties tot een nieuwe soort kan uitgroeien.

Meestal gebeurt het andersom en ontstaat er plots een geografische hindernis, die de groep in twee stukken verdeelt, die dan uit elkaar groeien. Na verloop van duizenden jaren kan een gebied dat ooit groen was bijvoorbeeld in een woestijn veranderen. Een soort die geen droge streken kan oversteken, kan dan in twee groepen worden gesplitst, gescheiden door de woestijn. Mettertijd kunnen ze zich tot verschillende soorten ontwikkelen. 

In bovenstaande afbeeldingen kan je zien dat de geografische hindernis gevormd wordt door een lavauitbarsting. Het eerder groene gebied wordt savanne. Hierdoor komen de mensachtigen in een andere omgeving. Ze hoeven niet meer klimmen in bomen om veilig te zijn. Hier is het dus voor de mensachtigen belangrijk om op twee benen te beginnen lopen. Zo kan men sneller weglopen als er gevaar dreigt. Ook kunnen ze gemakkelijker voedsel dragen en kan men de omgeving beter in de gaten houden. De mens zoals we nu kennen heeft dus een enorme evolutie doorgemaakt.  Hieronder zie je de uiterlijke veranderingen doorheen de miljoenen jaren die ons uiteindelijk tot de mens maakte zoals we nu zijn.